ای بی ادب 
الهی! شکر برای دستگیری و بیداری...
شکر برای آگاهی...
سپاس تو را که خلق کردی مرا... و هر دم نشانه ای یافتم و دستم سرشار از حضورت شد...
ای عاشق، عشق پاکت مرا از چاه ظلمت بیرون کشید...
و از معلم آسمانیم نهایت سپاس را دارم همانگونه که دوستی عزیز آگاهم کرد تا از او درس بیاموزم و سپاس معلم زمینی را که مرا از حضور معلم آسمانی آگاه کرد.
سپاس یاران عزیزی را که با همراهیشان، سختی های راه را برایم هموار می‌کنند و هر لحظه مرا از حضورت آگاه می کنند و لطفشان را از من دریغ نمی کنند، با اینکه شاید هیچگاه یاری از سوی من ندیده باشند.
الهی، سختی راه را می دانم و می دانم از پس هر روزی، تاریکی و ظلمت کمین کرده. از تو نوری طلب می کنم که هیچ تاریکی و ظلمتی، تاب روشناییش را نیاورد.
