واحه ای در لحظه

به سراغ من اگر می آیید ، پشت هیچستانم . پشت هیچستان جایی ست. پشت هیچستان رگ های هوا ، پر قاصدک هایی ست که خبر می آرند ، از گل واشدۀ دور ترین بوتۀ خاک . روی شن ها هم ، نقش های سم اسبان سواران ظریفی است که صبح به سر تپۀ معراج شقایق رفتند . پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است ; تا نسیم عطشی در بن برگی بدود ، زنگ باران به صدا در می آید . آدم اینجا تنهاست و در تنهایی ، سایۀ نارونی تا ابدیت جاری ست .   به سراغ من اگر می آیید ، نرم و آهسته بیایید ، مبادا که ترَک بردارد چینی نازک تنهای من

منبع : metallica1.blogfa.com