سپاس تو را که خلق کردی مرا...

الهی! شکر برای دستگیری و بیداری... 

شکر برای آگاهی...   

سپاس تو را که خلق کردی مرا... و هر دم نشانه ای یافتم و دستم سرشار از حضورت شد... 

ای عاشق، عشق پاکت مرا از چاه ظلمت بیرون کشید...  

و از معلم آسمانیم نهایت سپاس را دارم همانگونه که دوستی عزیز آگاهم کرد تا از او درس بیاموزم و سپاس معلم زمینی را که مرا از حضور معلم آسمانی آگاه کرد. 

سپاس یاران عزیزی را که با همراهیشان، سختی های راه را برایم هموار می‌کنند و هر لحظه مرا از حضورت آگاه می کنند و لطفشان را از من دریغ نمی کنند، با اینکه شاید هیچگاه یاری از سوی من ندیده باشند. 

الهی، سختی راه را می دانم و می دانم از پس هر روزی، تاریکی و ظلمت کمین کرده. از تو نوری طلب می کنم که هیچ تاریکی و ظلمتی، تاب روشناییش را نیاورد.