از یک معنا وابستگی خوب است؛ چون انسانهایی هستند خودساخته و رشد یافته که شایسته رابطه سازی و تو گفتن های ما هستند. وقتی انها را با تعهد و قلبا صدا میزنیم ؛خودمان رشد میکنیم ؛ اگر خلق و خوبی هم دارند از آنها تاثیر میگیریم. به نظرم این وابستگی بد نیست چون
با با یه لطافتی رشد خود را وابسته به فرد مقابل می کنیم.
وابستگی موقعی بد می شود که خود را و امکانات خود را فراموش کنیم و همه دلخوشی ما
طرف مقابل شود .همه سرخوردگی های ما هم از اینجا ناشی میشود و دوست نداریم که
فرد مقابل هیچ موقع از ما دور شود ؛ غافل از اینکه اگر به خودمان خیلی نزدیک شویم ؛ این
دوری خودش موهبت است و سر آغاز عشق و تو گفتن ها دوباره.
